Należy przyjąć, iż wyliczenie deliktów z zakresu reklamy zawarte w art. 16 z.n.k.U. jest egzemplaryczne. Jak podkreśla E. Nowińska celem art. 16 jest wskazanie tych form nieuczciwej reklamy, które ustawodawca uznał za najgroźniejsze dla praktyki gospodarczej.
Art. 16 ust. 1 pkt 1 z.n.k.U. mówi, iż „czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka”.
Generalnie rzecz biorąc, art. 16 wymienia dwie grupy czynów niedozwolonej reklamy:
- 16 ust. 1 pkt 1 zd. 1 zajmuje się reklamą sprzeczną z prawem, którą w literaturze przyjęto nazywać reklamą zakazaną oraz
- 16 ust. 1 pkt 1 zd. 2 i następne odnosi się do reklamy określanej powszechnie mianem nieuczciwej.[1]
Podstawą stwierdzenia niedozwolonego charakteru czynu nieuczciwej reklamy niewymienionego w art. 16 ust. 1 pkt 1 zd. 3 – 5 i art. 16 ust. 3 i 4 może być zatem jedynie sprzeczność z dobrymi obyczajami.
[1] R. Skubisz [w:] J. Szwaja, Ustawa… op. cit. s. 428